دنیا از دیدگاه بزرگان

دیدگاه بزرگان

علی (ع) می فرماید: «الدنیا دار ممر لا دار مقر، و الناس فیها رجلان رجل باع فیها نفسه فاوبقها و رجل ابتاع نفسه فاعتقها؛ دنیا سرای گذر است نه سرای ماندن و مردم در آن دو گروهند: یکی آن که خود را فروخت و به هلاکت افکند، و دسته دوم مردمی هستند که در دنیا خود را می خرند و آزاد می کنند»

دنیا و جهان زیبای طبیعت ، آفریده ی خداوند متعال است ، و انسان فرزند دنیا است . ما انسان ها پیوندی نا گسستنی با دنیا داریم و این دنیا و این جهان درگاه ارتباط ما با خداوند متعال است . خداوند در مکانی تختی بنا نکرده است  که تنها در آنجا قابل مشاهده و دیدن باشد ، بلکه همه چیز تجلی از اوست.

آسمان ها و زمین و هر آنچه  که بین آن هاست ، کوه ها ، ابرها ، گیاهان ، درندگان ، چرندگان ، ماهیان ، ستارگان و خورشید . حتی خود شما تجلی از خداوند هستید . و هیچ یک از ما خداوند جدا نیستیم .

قرآن کریم می فرماید :

بهره ی خویش را از دنیا فراموش نکن و همانچه خداوند به تو احسان کرد تو هم به مردمان نیکی کن و تباهی پیشه نکن ، که خداوند تبهکار ان را دوست نمیدارد .

قصص ۷۸

بخورید آنچه را که خداوند روزی شما قرار داده ، که حلال و پاکیزه است و از نا فرمانی خدایی که به او ایمان دارید بپرهیزید . مائده ۹۲

نعمت های دنیا برای ما و مخصوص ماست ، دنیا عزیز و زیبا است، نباید همچون راهبان و جکویان به گوشه ای نشینیم دست از کار و فعالیت بکشیم  و گنجینه های طبیعت را که برای ما پدید آمده است را معطل گذاریم .

باید انرژی که از این جهان میگیریم را برای بهبود همین جهان به کار بریم … اگر نیروی ما برای خلق و خداوند به کار گرفته شود دیگر به سمت تباهی ها گرایش پیدا نخواهد کرد …

پیامبر می فرماید :

دنیا کشتزار آخرت است ، زیرا کردار ما در این جهان مایه حیات ما در آن جهان خواهد بود ، و این جهان پلکان صعود به آسمان هاست ، آخرت زدگی و دنیا گریزی یک عامل خطرناک و انحرافی است .

حضرت علی (ع) مردی است که به جهان ، طبیعت و دنیا عشق می ورزد و مظاهر زیبایی طبیعت که همه آیاتی از خدایند را دوست میدارد و با آن ها سخن میگوید . علی دوستدار ستارگان است ، دوستدار چشمه سارها و نخلستان هاست . طوری که راز خود را به چاه می گوید ، انبانی از هسته های خرما را به دوش میکشد و در خارج از شهر دانه های خرما را در زمین میکارد …از چاه آب می کشد و درختان را آب میدهد تا نخلستانی را پدید آورد …

حضرت علی (ع) می فرماید : دنیا سرای راستی است ، برای آنکس که گفتارش را باور دارد … خانه ی تندرستی است برای آنکس که واقعیت آن را دریابد …سرای پند است برای پند گیران … دنیا پرستشگاه دوستان خدا ، نماز گاه فرشتگان خداوند  و فرودگاه الهام خداوند و بازار سوداگری دوستان خداست . که از آن رحمت خداوند را به دست آورند و بهشت جاوید را در دست گیرند . پس چه کسی میتواند از دنیا بدگویی کند ؟

دنیا پیش در آمد آخرت است و این دو راه هیچ گاه از هم جدا نیست ، دنیا سرای آزمایش است ، و سکوی پرواز به اوج کمال و ابدیت ، و نردبان معراج به پایگاه پاکی و آرامش و آسایش است . اما ،دنیا به هنگامی عزیز و شریف و ارجمند و لایق و دوست داشتنی است که وسیله ای برای خدمت به مردم و رشد خرد آدمی باشد . اگر این دنیا هدف شود و در برابر آخرت و خدا و مردم قرار گیرد و معبود و محبوب آدمیان قرار گیرد ، آتشی خانمان سوز ، مردم گداز و ستم پرداز خواهد شد .

طوری که انسان را از یاد خدا برده و خلق  خدا را به مرگ و اسارت کشیده و به جاه طلبی و خود بینی ، برتری جویی و مال اندوزی و شهوت و گناه می سوزاند . آن وقت است که چنین دنیایی زشت ، پست ، ناچیز ، زهر و درد و ننگ و سیه بختی و تیره روزی میشود .

حضرت علی با گفتاری قاطع چنین می فرماید :

ای بندگان خدا شما را سفارش میکنم که دنیا را وا گذارید زیرا او شمارو وا خواهد گذاشت ، شما به مانند مسافری هستید که راهی را می پیماید و گمان میبرد که به پایانش میرسد ، اما مقصدی را در نمی یابد ، و در همین تلاش هستید که ناگهان مرگ را می یابید .

پس به پیروزی ها و نازش های دنیایی دل نبندید و به زیورها و بهره هایش شادمان نباشید ، و از گرفتاریها و ناگواریهایش به زاری و ناله نیفتید . زیرا چیرگی و زیبایی و نعمت هایش همه پایدار نمی ماند و سختی و درد هایش همیشگی نیست ، هر روزگاری در این دنیا گذرا و هر زنده ای در آن ناپایدار است .

آیا سرنوشت پدرانتان به شما پند و اندرز نمی دهد ؟ آیا ندید گذشتگان بر نگشتند و حاضران باقی نمی مانند ؟ آیا نمی بینید مردم دنیا شبانه روزها را با حالتی گوناگون سپری میکنند ؟   برخی می میرند و برخی می گریند برخی بیمارند و برخی از آن ها عیادت میکنند ؟ و عده ای در بستر مرگ جان می دهند؟

مردم در جستجوی دنیا هستند و مرگ در جستجوی آن هاست، مردم از سرنوشت خود بی خبرند ، آیندگان به دنبال گذشتگان می روند ، ای مردم آگاه باشید . دنیا دورانی نا پایدار است ، نورهای فریبنده اش زود به خاموشی می گرایند سایه اش ماندگار نخواهد بود . و حیوان سرکشی است که به کسی سواری نمی دهد ، بلکه لگد می پراند . تیرانداز ماهری است که نیرومند ترین مردان را به خاک می افکند .

ای عزیزان بدانید دنیا و آینده اش ناشناخته و مبهم است ، شادمانیش با اندوه در آمیخته است، توانمندی انسان ها (جوانی) به ناتوانی و سستی (پیری) می گراید .

پس بایداز دیدگاه پارسایان بدنیا نگریست، همچون سقراط که پابرهنه از کوچه‏هاى آتن میگذشت و دیوژن که به اسکندر گفت از برابرم دور شو تا آفتاب بر من بتابد و بالاتر از همه پیامبران، که از گذرگاه دنیا گذشتند و دامان به آلودگیهایش نیالودند، بمانند محمد (ص) که خوابگاهى نداشت و آثار درشت حصیر بر پشت و پهلویش مى‏افتاد، و ماهها بر خانه‏اش میگذشت که دودى از مطبخش بلند نمى‏شد و على که هر چند روز یک قرص درست نان جوین به دهان نمى‏گرفت…

خداوند رحمت آرد بر آن کس که درباره ی دنیا بیندیشد و عبرت آموزد و بینایی یابد ، زیرا هر آنچه در دنیا است نابود می شود و آخرت پایدار است ،  آنچه در انتظار است فرا می رسد ، و هر آینده ای اگر چه به نظر دور آید ، نزدیک است .